آسیب شناسی در به کارگیری از کودکان به عنوان کودک بلاگری در شبکه اینستاگرام

رقیه رحیمی: در دنیای امروز دیگر نمیشود با منطق ارسطوئی مسائل اجتماعی را دسته بندی نمود و به طور کل اعلام نمود که یک پدیده اجتماعی درست است و یا غلط!!!!! بلکه می بایست با منطق فازی به مسائل نگاه کرد که به نظر میرسد این نوع منطق در شأن یک پژوهشگر اجتماعی می باشد چرا که به تمام زوایای مسئله اجتماعی بدون دخالت شخصی و اعمال سلیقه می پردازد و نکات مثبت و منفی مسآله اجتماعی را بیان می نماید و پژوهشگر را از جانب داری و اعمال سلایق به دور میدارد اما وقتی کلمه آسیب شناسی مطرح می شود اصل بر این است که امری صحیح  و مباح است ولی می بایست آسیب های آن رفع گردد اما اگر بخواهیم از تاریخچه این پدیده اجتماعی یاد کنیم، یاد کودکان کار می افتیم که در گذشته هم مسبوق به سابقه بوده ولی آیا کودکان کار برای جامعه مفید هستندیا خیر ؟
که در پاسخ به این سئوال باید اشاره کنیم به کشور ژاپن که در سنین پائین از کودکان کار بهره میبرد و طی بررسی های زیادی که انجام شده نشان میدهد این تجربه هم برای کودکان مفید بوده است و هم برای جامعه ، چرا که کودکانهمان افراد جوان آینده کشور هستند مسئولیت پذیرتر تربیت میشوند اما برگردیم به تاریخچه کودکان کار در ایران، که اینگونه مرسوم بود اول آنکه کودکان کار ، کودکان بی سرپرستی بودند که در جامعه از آنها سوء استفاده های بی شماری انجام میشد و در نهایت بزه کاران حرفه ای تحویل جامعه میگردید که هم برای خود کودک بد بود و هم برای جامعه ، ولی دسته دیگری هم بودند که  در معیت  کسب و کار پدری و اجدادی شان در سنین کم مشغول به فعالیت می شدندکه بسیاری از آن ها افراد مفیدی در جامعه می شدند و هم به نفع جامعه و علت اصلی پائین بودن آمار بیکاری در کشور همین پدیده بود پس میتوانیم اینگونه نتیجه گیری کنیم که اگر از کودکان در هر شغلی به کارگیری شد و منافع کودک اهم از سلامت روان و جان کودک و جامعه رعایت شد امری مفید و مباح است به شرط آنکه  کودک را از درست تربیت شدن باز ندارد .
اما در فضای مجازی به ویژه اینستاگرام شاهد آن هستیم که همچون دنیای واقعی به دو دسته از کودکان به کارگیری میگردد که در شیوه اول :
کودک فردی بی مصرف و نادان و قابل ترحم نمایش داده میشود که نه تنها برای کودک مفید نیست بلکه  وجه کودک را هم در اجتماع نابودمی کند و هم دردی را از جامعه دوا نمیکند بلکه جامعه را هم نابود میکند و طبق نظریه پاولوف شرطی سازی منفی را برای آن کودک با خود به همراه دارد ولی در عوض بعضی از کودکان هم هستند که به واسطه به کارگیری آن ها  در این شغل در جامعه صاحب شخصیت مثبت شده اند و موجب درآمد  بسیار بالا و محبوبیت آن ها شده است که هم این پدیده اجتماعی هم برای کودک مفید و هم برای اجتماع.
 پس اگر سلامت جان و روح کودک لحاظ شود ، این به کارگیری باعث اعتبار اجتماعی برای کودک گردد امری مفید است .
در همین راستا نظر یک حقوق دان که تخصص ارتباطات را نیز دارد جویا شدیم که در این مصاحبه آقای دکتر محسن پارسایی اقدم معتقد بودند مطابق ماده 15 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان بهره کشی اقتصادی از کودک بلاگری  جرم استو بهره کشی اقتصادی از آن جنبه عمومی داشته و افراد مختلف می توانند نسبت به این مسئله اعلام جرم کرده و دادستان هم موظف است مطابق وظیفه خود در قانون حمایت به آن رسیدگی نماید اما این پدیده اجتماعی به امری متداول تبدیل شده که اگر به همین رویه ادامه پیدا نماید این قانون هم متاسفانه به جمع مجموعه قوانین متروک خواهدپیوست.